Bywa i tak...(wg. L. J. Kerna)

                             Ustronie
Ktoś odkrył przypadkiem
Zaciszne ustronie
Odcięte od świata, 
Leżące na stronie.
Z daleka od traktu
Z daleka od ludzi,
Gdzie zmierzch tuli do snu,
A ze snu świt budzi.
W promieniu mil kilku
Dosłownie nikogo - 
I świerszcze, i gwiazdy,
I nawet niedrogo,
Piechotą od stacji
Dzień drogi wśród kniej,
Lecz za to swoboda,
Że hej!

Odkrywca podskoczył,
spakował walizki,
Lecz zanim wyjechał,
Osobie rzekł bliskiej;
"Znalazłem tu i tu
Zaciszne ustronie,
odcięte od świata,
Leżące na stronie.
Z daleka od traktu,
Z daleka od ludzi,
Gdzie zmierzch tuli do snu,
A ze snu świt budzi.
W promieniu mil kilku
Dosłownie nikogo - 
I świerszcze, i gwiazdy,
I nawet niedrogo,
Piechotą od stacji
Dzień drogi wśród kniej,
Lecz za to swoboda,
Że hej!

Osoba nazajutrz 
Pakując manatki,
Posłała wiadomość
Do pewnej mężatki.
Że w tym i w tym  miejscu
Jest ciche ustronie,
Odcięte od świata,
leżące na stronie.
Z daleka od ludzi,
Gdzie zmierzch tuli do snu,
A ze snu świt budzi.
W promieniu mil kilku
Dosłownie nikogo - 
I świerszcze, i gwiazdy,
I nawet niedrogo.
Piechotą od stacji
Dzień drogi wśród kniej,
Lecz za to swoboda,
Że hej!


Mężatka nazajutrz,
Przy jakimś obiedzie,
Szepnęła dyskretnie,
Ze tu i tu jedzie.
Poniważ - zacisze
Pniweaż - ustronie,
Ponieważ - odcięte,
Ponieważ - na stronie,
Ponieważ - daleko,
Ponieważ - bez ludzi
Ponieważ - zmierzch tuli,
Ponieważ - świt budzi,
Ponieważ - w promieniu,
Ponieważ - nikogo,
Ponieważ - te świerszcze,
Ponieważ - niedrogo, 
Ponieważ - piechotą,
Ponieważ - wśród kniej,
Ponieważ - swoboda,
Że hej!


I odtąd, kto tylko
Coś o tym usłyszał,
Brał lekki inwentarz
I mknął do zacisza.
Wysiadał na stacji,
Dzień cały szedł drogą
I szukał ustronia,
Gdzie nie ma nikogo.
Ustronia, gdzie można
Bez wstydu, wygodnie
Zdjąć buty i krawat,
A nawet i spodnie.
Gdzie cisza i nastrój
Gdzie ciałom jest lżej,
Gdzie taka swoboda,
Że hej!


I tak po dniach kilu
Zniknęło stronie,
Odcięte od świata,
Leżące na stronie.
Odległe od traktu,
Od zgiełku i ludzi
Gdzie zmierzch tulił do snu
A ze snu świt budził.
Gdzie było lirycznie,
I ślicznie, i błogo,
Gdzie z trudem się człowiek
Mógł natknąć na kogoś.
Gdzie nie szedł autobus
Gościńcem wśród kniej,
Gdzie była swoboda,
Że hej!

Ze zbiorku wierszy "Kolekcja" Ludwika Jerzego Kerna  - jeszcze wakacyjnie, szukając takich mniej odwiedzanych miejsc - przepisała Majka47