Jest taki notesik...

Wakacyjny czas dobiega końca. Powoli wracają wielkie walizki na stryszki i pawlacze, akcesoria letnich wypraw też poczekają do przyszłego roku. Zostaje tylko strój sportowy, kijki i wolne weekendy. 
Nasze wyjazdowe przeżycia to coś, czego nam nikt nie odbierze. 
Pod zamkniętymi powiekami  zatrzymały się mijane w drodze krajobrazy, piękno niespotykanej przyrody, ciekawe miejsca i sytuacje. Oprócz naszej pamięci zatrzymujemy obrazy na fotografii, aby nam było łatwiej przekonać znajomych, że tylko ten zakątek był najpiękniejszy i niepowtarzalny.
Potrzeba paru dni, aby wejść z powrotem do ustalonego rytmu, przestawić się na codzienność. 
Z wakacyjnym urlopem jest trochę inaczej niż w życiu. Normalnie rozstania są trudne, a powroty oczekiwane, a latem szybko rozstajemy się z pracą i już uciekamy z radością na urlop, a wracamy do obowiązków...hm, trochę oporniej. 
Oprócz urzekających miejsc na wakacjach poznajemy też nowych ludzi. Pod koniec turnusu czy wyprawy stają się nam oni bardzo bliscy. Mam taki notesik, w którym każdego roku dopisuję nowe adresy i kontakty. I nie jest to wymuszony kontakt, lecz jak najbardziej naturalny i pożądany przez obie strony sposób na podtrzymanie znajomości. 
Bardzo miła jest sytuacja, jeśli można po jakimś czasie spotkać się w swoim miejscu zamieszkania. 
Pogoda w czasie wakacji dawała nam możliwość przeżycia co najmniej trzech pór roku, z elementami tragicznymi występującymi w Polsce od niedawna.  Myślę tutaj o trąbach powietrznych, szkwałach i huraganach, które w jednej chwili pozbawiały ludzi dachu nad głową. 
Teraz czeka nas uporządkowanie życia domowego i dostosowanie się do zbliżającego się września. 

Majka47